توی عنوان هم تاکید میکنم که اگه حساسید نرید ادامه ی مطلب !

توی عنوان هم تاکید میکنم که اگه حساسید نرید ادامه ی مطلب !...

بسم الله مهربون :) دارم فکر میکنم که مرگ خیلی ناگهانی و اون لحظه ای که اصلا فکرش رو هم نمیکنیم سراغ ما میاد. دقیقا از همون لحظه وصل میشیم به قیامتِ خودمون و اینجاست که سرنوشتِ "ابدیِ" ما رقم میخوره. یعنی فاصله ی بین مرگ تا قیامت فاصله ای نیست که تو بتونی کاری انجام بدی و این سرنوشت "ابدی" رو تغییر بدی. خب این خیلی سنگینه برای من! وقتی به مفهوم "ابدیت" فکر میکنم خیلی بزرگ و سنگینه. سرنوشتی که تو نمیتونی تغییرش بدی و این سرنوشت ابدی هم باشه! ما برای یه عمر 70_80 ساله مون چقدر تلاش میکنیم؟ برای یه شغل، یه خونه، یه جایگاه اجتماعی و ... چرا؟ که زندگی دنیامون با آسایش و رفاه بیشتری باشه.حالا اینکه بعد مرگ جاودانه و ابدی میشیم برای من خیلی زیادی بزرگه. خب من نیاز به آسایش و آرامش هم دارم. اون جایگاهی که برای من مُهر میخوره و میگن آقاجان این جایگاه تو، این شرایط و اینم امکاناتِ تو. با فرض اینکه اصلا جهنمی وجود نداره و همه قراره بریم بهشت، اینکه این جایگاه "ابدی و جاودانه" ست من رو میترسونه. خب مشخصه که من بالاترین و قشنگ ترین چیزها رو میخوام. تا زمانی که توی این دنیا فرصت دارم، باید براش چکار کنم؟! برای اون بهترین حالتش ها! چون قراره همیشگی باشه. این قضیه وقتی قابل تامل تر میشه که تو فرض نکنی هممون قراره بریم بهشت! + این متنیه که چند وقت پیش توی کانالم نوشتم. هنووووزم درگیر جوابشم! تو تا حالا به ابدیتت فکر کردی؟! توی عنوان هم تاکید میکنم که اگه حساسید نرید ادامه ی مطلب !...

توی عنوان هم تاکید میکنم که اگه حساسید نرید ادامه ی مطلب !...